Nazywam się Magdalena Witkowska.

Mówią, że nieświęci garnki lepią i mają rację. Jestem jednym z wielu, chodzących dowodów prawdziwości tego twierdzenia, choć – wydawałoby się – lepienie z gliny, to przecież boska umiejętność. A jednak! Lepię naczynia ceramiczne, przede wszystkim kamionkowe, czyli takie, które wypala się w bardzo wysokiej temperaturze (powyżej 1200 stopni Celsjusza). Dzięki temu zyskują wyjątkową trwałość. Właściwie stają się niemal wiecznie, co rodzi poczucie nieco stresującej odpowiedzialności za moje rzemieślnicze, czy twórcze wybory. Pracuję powoli. Ceramika jest moim drugim zawodowym zajęciem, choć w sercu zajmuje miejsce pierwsze, wywalczywszy pozycję ex aequo z rodziną (wiem na pewno, że ta ostatnia ma w tej kwestii odmienne zdanie).

*

W czerwcu 2020 r. złożyłam wniosek o dofinansowanie w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich. Mieszkam w gminie Czerwonak, zaledwie 12 km od centrum Poznania, ale – administracyjnie – we wsi. Bezczelnie założyłam, że amatorskie hobby, domowe wylepianki w przerwach pomiędzy szeregiem innych aktywności, można przekuć w coś więcej: własną firmę. Otrzymałam pieniądze rok później. Dzięki temu jesteś na tej stronie i czytasz te słowa.

*

Uczę się cały czas. Wchodząc na ceramiczną ścieżkę, czy raczej wpływając na ceramiczny ocean (będąc już dojrzałą osobą), nie miałam krzty pojęcia, że przede mną przestrzeń właściwe bez granic. To fascynujące. Tym, co już wiem, co powoli odkrywam i poznaję, chętnie dzielę się podczas warsztatów, na które zapraszam do mojej pra.C.owni w Kicinie.